Welkom bij de Vrolijke Tuinier, een site voor liefhebbers van een sier- en moestuin !

Ben je op zoek naar tips over een siertuin op zware kleigrond? Dan kunnen onze eigen ervaringen je misschien helpen. Hieronder vindt je een overzicht van onze planten, voornamelijk vaste planten en heesters, kleinfruit en kruiden. Er staan ook veel bolletjes en we kweken wat eenjarigen. Soms zetten we er wat groenten tussen.

Onze eigen siertuin:

Onze tuin was vrij open toen wij er kwamen wonen. Hij is gelegen op het zuidoosten en ongeveer 135 vierkante meter groot (zo'n 14 bij 9 meter). Hij was gevuld met heesters, enkele rozen en andere vaste planten en een enorme hoeveelheid bolletjes. Er was maar een heel laag hekje dus de zon kon zijn gang gaan.

Noodgedwongen hebben we eerst een schutting met poort moeten plaatsen vanwege weglopende kinderen. Het was niet alleen prijzig maar had ook zijn invloed op het klimaat in de tuin. Vooral achterin werd het daardoor schaduwrijker en wellicht ook wat vochtiger. Helaas moest het voorlopig zo.
Daarna hebben we onze eigen planten en een paar bomen zo goed mogelijk ertussen gezet, en dat was het voor even. Voor onderhoud hadden we weinig tijd op dat moment maar er zijn wel twee oude kastanjebomen gekapt, die al dood waren toen we er in kwamen.

Vorig jaar zomer, 3 jaar na de verhuizing, kwamen we ertoe om onze tuin aan te pakken. De heesters in het linkerdeel waren wel erg uit hun krachten gegroeid. We zijn begonnen met de grootste groep die veel te dicht bij elkaar stonden, te snoeien en wat naar achteren te verplanten. Op de vrijgekomen plekken hebben we een begin gemaakt met de moestuingedeelten door er courgettes, andijvie en chinese en boerenkool te planten.
Alhoewel de oogst aardig was, bleek dat niet zo'n goed idee. De omringende bomen haalden veel voedingsstoffen uit de grond en het was een rommelig geheel. Daarom besloten we vooral kruiden en fruit te planten op de open plekken. Daarnaast kweken we dit jaar voor het eerst eenjarigen.

	Plattegrond De tuin is een beetje standaard: terrasje, gazonnetje en een border eromheen. Met kleine kinderen is zo'n grasveld echter wel fijn. Bovenaan en links is een hoge schutting, rechts is de schutting laag. Dit betekent dat er vooral achterin tussen de hortensia's en de den veel schaduw is. Verder is de tuin vrij zonnig. Grote vaste planten die er al vorig jaar stonden, zijn onder andere: 1. 2 kronkelwilgen en een berk 2. 3 berken en een amelanchier 3. den 4. laurierkers 5. vlier en vogelkers 6. buddleja 7. forsythia en vlier 8. hortensia 9. weigelia 10. skimmia en spierstruik 11. sierappel 12. appelboom 13. heide 14. callicarpa 15. struikroosjes 16. boerenjasmijn 17. st. janskruid 18. druif Inmiddels hebben we tussen de berken (1 en 2) ook ander kleinfruit gezet: frambozen en aalbessen. Tussen de weigelia en de forsythia staan nog een zwarte bessenstruik, liatrissen, een pioenroos en blauwe kaardebol. De laatste 3 zitten nog in de grond, ik hoop dat ze boven komen. Verder staan er veel bolletjes en sieraardbeien, maar de grond is nog wel vrij kaal. Ook achterin is er een kaal stuk want ook daar is het afgelopen half jaar veel verplant. Helemaal achteraan links staat een doornloze braam. Wij hebben hem nog van voor onze verhuizing en hij doet het aardig. Het rechterstuk is al vrij vol maar nog wel wat rommelig. We hebben dus nog wel e.e.a. te doen. Het linkerdeel van het terras is overdekt. Tegen de binnenste paal hebben we een druif geplant. We zijn natuurlijk erg benieuwd hoe dat zal gaan.
Een kijkje in onze tuin in de maand juni
	Boerenorchideeën zijn eenjarigen die we dit jaar voor het eerst gezaaid hebben. Ze doen hun naam eer aan: exotisch en kleurrijk.
	Het is een beetje moeilijk goed op de foto te krijgen maar toch: zo mooi is een groepje boerenorchideeën bij elkaar.
	Onze doornloze braam hebben we goed aan de schutting bevestigd en hij bloeit uitbundig. Dat belooft veel lekkers dit najaar. Een braamstruik zou eigenlijk in geen enkele eetbare tuin moeten ontbreken.
	Daglelie's bloeien nu ook uitbundig. Ze worden vrij hoog (zo'n anderhalve meter in onze tuin) en hebben wel wat ruimte nodig.
	Hier zie je een verstopte framboos naast een kleurig polletje bloeiende bieslook - ook een mooi voorbeeld van de eetbare siertuin.
	Hondsroos bloeit nu ook met lieflijke roze bloemetjes.
	Oostindische kers zorgt niet alleen voor opvallende kleuren in de tuin. Het is ook een plant die luizen aantrekt en daarmee zijn buren juist tegen de luizen beschermt. Kijke afentoe onder de bladeren en haal ze weg als ze vol luizen zitten of lelijk worden.
	Hier zijn een paar ijsbloemetjes die we zelf als eenjarigen hebben gezaaid. Het zijn bijna bodemkruipertjes, heel laag en ze hebben wel wat meer ruimte om zich heen nodig dan we dachten. Ze staan het liefst in de volle zon.
	De spirea staat nu ook in bloei. Het is meer een plant voor achteraan de border, gezien zijn hoogte.
	Passiebloemen kunnen ook goed tegen halfschaduw. Ze houden van goedbemeste grond met ook wat kalk eens per jaar. Ze hebben wel een steuntje nodig - een mooi trellischerm geeft een romantisch effect. Op dit moment bloeien ze bij ons en is al een heel stuk muur begroeid. We snoeien er niets aan. In het najaar sterft een groot deel vanzelf af, waarna we dat weghalen. Er blijft een stompje staan, wat we 's winters met wat bladeren toedekken.
	Hier zie je de hele muur. De grote hartvormige bladeren zijn van de sierwinde, een eenjarige die we gezaaid hebben. Wat dat plantje op deze plaats bezielt, weten we niet. Op andere plaatsen in de tuin blijven de bladeren vrij klein en stevig maar hier worden ze enorm groot en bijna zo dun als vloeipapier. Zou er toch iets geks met die grond aan de hand zijn? We weten het dus niet maar het ziet er wel leuk uit zo natuurlijk.
	Eén van onze buddleja's. Vorig jaar najaar hebben we ze verplant en heel rigoreus gesnoeid. Deze lijkt meer in de volle breedte dan in de hoogte te groeien en hij doet het fantastisch.
	Natuurlijk zijn vlinders er dol op, het heet niet voor niets een vlinderstruik.
	Overal waar we onze tuin grondig veranderen, duiken het jaar erop hele hordes met klaprozen en papavers op. Ik heb ergens gelezen dat deze planten het beste bloeien op verstoorde grond en dat klopt dan in elk geval wel in onze tuin. Een paar jaar geleden stond de smalle border helemaal vol papavers toen we daarin veel "gerommeld" hadden en nu is dus de andere kant van de tuin aan de beurt. Vooral de papavers worden hoog en staan niet altijd precies waar je ze hebben wilt. Maar verplanten gaat niet, ze gaan echt dood. Dus laten we ze maar staan en genieten ervan.
	Sint Janskruid groeit en bloeit nu prachtig. Deze planten kunnen al snel tot flinke heesters uitgroeien en zaaien zichzelf makkelijk uit. Een beetje kort houden is dus wel gewenst. We snoeien ze dan ook regelmatig wat bij. In onze zware kleigrond voelt sint janskruid zich prima thuis.
	Deze roos is een erfenis van de vorige bewoners. Hij heeft enkel 's ochtends zon en dat is eigenlijk iets te weinig voor een gemiddelde rozenstruik. Hij kwijnde de afgelopen jaren al snel weg door luizen. Dit jaar hebben we hem tijdig behandeld met zowel Pokon bio-insect als met allerlei huismiddeltjes. Wat extra rozenmest en ja hoor, hij is nu luisvrij en redt zich aardig. Misschien heeft de citroenmelisse, die zich links aan zijn voet heeft uitgezaaid, ook een goede uitwerking. Overigens een tip: als je rozen nu worden aangevreten en je ziet geen luizen, kijk dan eens heel goed naar de blaadjes want nu is het rupsentijd. Een paar van die vretertjes kunnen heel wat verstouwen in een korte tijd. Wij knippen de takjes waar ze op zitten voorzichtig af en leggen die dan op een plek waar ze verder geen kwaad kunnen.
	En nog meer rozen, nu langs de winderige zijkant van het huis. Hier is meldauw op dit moment het probleem maar bloeien doen ze toch prachtig.
	De witte roos staat naast de roze maar doet het veel beter.
	Astrantia ofwel: zeeuws knoopje. De bloemen zijn het waard om van dichtbij bekeken te worden ...
	... maar ook de bladeren zijn prachtig. Bij ons staan ze een beetje in de halfschaduw van de bomen samen met bosviooltjes - een leuke combinatie.
	Duizenblad komt ook in het wild voor en het heeft dan witte bloemen. Gele bloemen zijn de gekweekte variant maar er zijn er dus ook met roze bloemen. Ze kleuren prachtig bij lavendel.
	Leeuwebekjes zijn eenjarigen die nu in bloei beginnen te komen. Ook deze plantjes kun je makkelijk zelf zaaien. Ze worden wel tot een meter hoog.
	Hier zie je andijvie naast de pioenroos en tomaten - het staat vrij laag tussen de andere planten maar groeit daar prima.
	Onze druif kronkelt langzaam zijn weg naar boven. Een steuntje zoals een stukje touw is daarbij onmisbaar. Dit jaar zullen we nog geen druiven zien, hij moet eerst groeien blijkbaar. Maar hij doet het verder prima.
	Een kijkje in onze zaaibak. Vanaf linksboven met de klok mee: raapsteeltjes, jonge slazaailingen, boterboontjes, net opgekomen stokrozen en lupinen, weer boontjes en zomerprei linksonderaan. De boontjes zullen wel snel naar de moestuin verhuizen en de sla op en gegeven moment ook. De raapsteeltjes gaan binnenkort de pan in. De lupinen en stokrozen zullen in het najaar in de tuin worden uitgeplant en bloeien dan hopelijk volgend jaar.
Hier tenslotte nog een aardig hoekje achterin de tuin: vooraan tomatenplanten en andijvie, daarachter rechts de astilben en links de leeuwenbekjes. Via de stapstenen links kom je bij de bramen achterin.
Onze tips bij tuinieren op zware klei: Zorg dat je de bodem regelmatig openharkt of lichtjes schoffelt op kale plekken. Zo voorkom je dat er een harde, ondoorlatende korst op komt die de planten verstikt. Eigenlijk moet de grond verbeterd worden door een grote hoeveelheid compost erdoor te spitten. Als er al veel planten staan, is dat niet altijd goed te doen. In dat geval kun je ook minstens 1 keer per jaar bladcompost of potgrond tussen de planten strooien en inharken. Bijmesten schijnt bij kleigrond niet zo'n bittere noodzaak te zijn als bij arme zandgrond. Klei is namelijk heel vruchtbaar. Toch zagen we wel aan onze skimmia, dat het afentoe moet gebeuren. Minstens 1 keer per jaar, aan het begin van het seizoen, de planten bijmesten is dus ook op klei wel nodig. De zuurtegraad van de grond kun je eenvoudig testen met een testsetje dat je bij het tuincentrum haalt. In ons geval bleek de pH overal ongeveer 7 te zijn - dus een vrij kalkrijke bodem. Dat vonden we niet vreemd, de grond is immers jarenlang bemest en we hebben zelf ook nog weleens kalk gegeven. Maar wat wonderlijk dan dat onze heide dit jaar zo mooi bloeit! Die houdt immers vooral van zure grond. Om de bodem te beschermen, kun je een mulchlaag van houtsnippers bijvoorbeeld aanbrengen. Of je gebruikt bodembedekkertjes. Een paar leuke voorbeelden: wilde hyacinten, winteraconietjes, maar ook aubrieta of sieraardbeien doen het goed. Zo voorkom je dat de bodem dicht slaat en zullen andere planten ook makkelijker wortelen.
Op onze kleigrond hebben we goede ervaringen met: st janskruid buddleja kleinfruit zoals frambozen, zwarte bessen, appelboom en braam sierappeltjes vlier tulpen en narcissen asters lelie's aubrieta en winteraconietjes sieraardbei hortensia spierstruik en skimmia rozen boerenjasmijn	Wat doet het niet zo goed? rozemarijn, die stond toch waarschijnlijk wat te nat lavendel, dat blijft wat lastig, misschien ook te nat? lupinen als vaste plant. Ze komen wel op, maar daarna zakken ze in elkaar. Waarschijnlijk is de grond toch iets te hard voor ze, alhoewel ze ruim potgrond hebben bijgehad met het planten.
Terug naar inrichting siertuin